διευθύντρια του Ζωολογικού Σταθμού της Νάπολης, η ζωολόγος Ισαβέλλα Κάουφμαν, έλεγε πως στα απομνημονεύματα των περιηγητών των περασμένων αιώνων συναντάμε κάθε τόσο τρομακτικές περιγραφές θαλάσσιων τεράτων, που εμφανίστηκαν πότε στο ένα μέρος και πότε στο άλλο.
Πρόσθετε, μάλιστα, πως επρόκειτο για παράξενα πλάσματα με πελώριες διαστάσεις, όπως εκείνα τα κολοσσιαία όντα που κυριαρχούσαν πάνω στη Γη κατά τη Μεσοζωική Εποχή και έφτασαν στο απόγειό τους κατά την Ιουρασική Περίοδο και που πιθανά είχαν καταφέρει να επιβιώσουν.
Η Κάουφμαν σημείωνε επίσης πως η λαϊκή φαντασία σαγηνεύεται με την ιδέα ότι μερικοί από τους γίγαντες αυτούς της θάλασσας, όπως οι πλησιόσαυροι και οι ιχθυόσαυροι, μπορεί να επέζησαν ως την εποχή μας, αλλά κατά βάσιν όλα αυτά αποδίδονται στην παραισθητική φαντασία των ναυτικών, που φέρονται ότι τα αντίκρισαν.
Πολύς λόγος είχε γίνει και για το περίφημο τέρας του Λοχ Νες, αυτής της γραφικής σκωτσέζικης λίμνης, που ξαφνικά έγινε διάσημη στα πέρατα του κόσμου.
Η πρώτη εμφάνιση του τέρατος αυτού συνέβη το 1933 και κατά την περίοδο εκείνη είχε προκαλέσει απερίγραπτο σάλο. Πολλοί έτρεξαν για να αντικρίσουν το θέαμα και πολλές υπήρξαν οι σχετικές μαρτυρίες. Επειδή, όμως, κάποιες ήταν αντικρουόμενες, οδήγησε τους ειδικούς να πιστεύουν ότι μάλλον επρόκειτο για κάποια φώκια ίσως ασυνήθιστων διαστάσεων, που έφτασε στη λίμνη από τον ποταμό Νες και κατόπιν επέστρεψε στη θάλασσα από την ίδια οδό.
Αντίστοιχες περιγραφές βρίσκουμε και ακόμα παλαιότερα. Το 1734, ο Νορβηγός ιεραπόστολος Hans Egede ανέφερε ότι είδε στις ακτές της Γροιλανδίας ένα θαλάσσιο τέρας που υψώθηκε πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ώστε έφτασε το ύψος του μεσαίου καταρτιού, ξεφυσούσε σαν φάλαινα και η ουρά του ήταν τόσο μεγάλη όσο το ίδιο το καράβι.
Τον Αύγουστο του 1817, ο ναυτικός Amos Story, καθώς και άλλοι αυτόπτες μάρτυρες, ισχυρίστηκαν πως είδαν ένα μυστηριώδες θαλάσσιο ζώο, που εμφανίστηκε στα νερά του Γκλόστερ της Αγγλίας. Αυτό το γολιάθειο κήτος διέθετε ένα κεφάλι που έμοιαζε με υπερμεγέθους χελώνας και το μήκος του σώματός του ξεπερνούσε τα 27 μέτρα! Ήταν οφιοειδές και έπλεε με ταχύτητα περίπου 50 χιλιομέτρων την ώρα!
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1848, ο πλοίαρχος P. M’Quhae και το πλήρωμα της φρεγάτας “Δαίδαλος” ανέφεραν πως είχαν δει στα νερά του Νότιου Ατλαντικού, στα ανοιχτά της σημερινής Ναμίμπιας, ένα γιγαντώδες θαλάσσιο ερπετό που διέθετε επιπλέον κάτι που έμοιαζε με χαίτη αλόγου.
Το 1905, δύο φυσιοδίφες της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου περιέγραψαν ένα παράξενο πλάσμα που το αντίκρισαν αυτή τη φορά στα ανοικτά των ακτών της Βραζιλίας. Ιδού τι κατέθεσαν:
“Ηκεφαλή του έμοιαζε με χελώνας και στο σώμα του υπήρχε ένα είδος μεγάλου πτερυγίου, που πρόβαλλε πολύ έξω από την επιφάνεια των υδάτων. Ο λαιμός του είχε το πάχος του κορμιού ενός γεροδεμένου άντρα και ήταν μακρύς τουλάχιστον δύο μέτρα, ενώ το υπόλοιπο σώμα του δε φαινόταν, καθώς ήταν βυθισμένο”.
Ωστόσο, η διευθύντρια του Ζωολογικού Σταθμού της Νάπολης απέκλειε το ενδεχόμενο να επρόκειτο περί των συνήθων θαλάσσιων ερπετών, δεδομένου ότι αυτά φτάνουν περίπου σε μήκος το 1,5 μέτρο και προτιμούν να ζουν σε θερμά νερά κι έτσι, υπέθετε ότι ίσως επρόκειτο για ένα είδος ρέγκας των βορείων θαλασσών, το Regalecus Glesne, που το μήκος της μπορεί να φτάνει τα 6 μέτρα.
Το μυστήριο των θαλάσσιων τεράτων συνεχιζόταν. Παρά τις ρητές αντιρρήσεις της ζωολόγου για την ύπαρξή τους, πολλοί ήταν εκείνοι που αμφισβητούσαν την απολυτοσύνη με την οποία αντιμετώπιζε το θέμα, μιας και ένα μόλις ελάχιστο τμήμα των ωκεανών της Γης έχει εξερευνηθεί.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 28/11/1965…
